Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

2013

"Έχουμε έναν κόσμο για τον καθένα,
μα δεν έχουμε έναν κόσμο για όλους"     
               
 Ο νέος χρόνος να είναι ειρηνικός για όλους τους κόσμους και όλο τον κόσμο...  





Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Αγαπώ τα βιβλία!





ΑΡΧΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ (ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ)

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Μήπως χρειάζονται καλύτεροι γονείς;



Αναμφίβολα, ένας καλός δάσκαλος μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την επίδοση ενός μαθητή: χρειάζεται να στρατολογούμε, να εκπαιδεύουμε και να ανταμείβουμε τέτοιους δασκάλους. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που δείχνουν νεότερες μελέτες: χρειαζόμαστε και καλύτερους γονείς. Οι γονείς που εστιάζουν στην εκπαίδευση των παιδιών τους μπορούν κι αυτοί να επηρεάσουν τις επιδόσεις τους.

Κάθε τρία χρόνια, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) διεξάγει διαγωνισμούς ως μέρος του Διεθνούς Προγράμματος Αξιολόγησης Μαθητών (PISA), κατά τους οποίους εξετάζει 15χρονους, σε οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, ως προς την κατανόηση γραπτού κειμένου και την ικανότητά τους να χρησιμοποιούν ό, τι έχουν μάθει στα μαθηματικά και τις επιστήμες για να λύσουν πραγματικά προβλήματα. Οι 15χρονοι της Αμερικής [και της Ελλάδας, πρέπει να προσθέσουμε, σ. τ. μ.] υπολείπονται κατά πολύ των συνομηλίκων τους από χώρες όπως η Σιγκαπούρη και η Φινλανδία.
Για να κατανοηθεί καλύτερα γιατί άλλοι μαθητές αριστεύουν και άλλοι όχι, ο Αντρέας Σλάιχερ, ο οποίος επιβλέπει τις εξετάσεις του PISA, πήρε την πρωτοβουλία να κοιτάξει και πέρα από τις σχολικές τάξεις. Ετσι (το 2006 σε 4 χώρες και το 2009 σε άλλες 17) η ομάδα του PISA πήρε συνεντεύξεις από γονείς 5.000 μαθητών σχετικά με το πώς ανατρέφουν τα παιδιά τους και κατόπιν συνέκρινε τις απαντήσεις με τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Πριν από λίγο καιρό, το PISA δημοσίευσε τα τρία κύρια ευρήματα της έρευνας: «Οι 15χρονοι μαθητές που οι γονείς τους διάβαζαν συχνά βιβλία μαζί τους την πρώτη χρονιά του δημοτικού», μου συνόψισε ο Α. Σλάιχερ, «εμφάνισαν σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα από εκείνους που οι γονείς τους διάβαζαν μαζί τους σπανίως ή καθόλου. Δεύτερον, το πλεονέκτημα όσον αφορά τους μαθητές που οι γονείς τους τους διάβαζαν στα πρώτα σχολικά τους χρόνια είναι προφανές, ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικού υπόβαθρου. Και τρίτον, η ενασχόληση των γονιών με τα 15χρονα παιδιά τους συνδέεται επίσης στενά με τις καλύτερες επιδόσεις στο PISA».
Ο Σλάιχερ μου εξήγησε ότι «και μόνο να ρωτήσεις το παιδί σου πώς ήταν η μέρα του στο σχολείο και να δείξεις γνήσιο ενδιαφέρον για τα μαθήματα που κάνει μπορεί να έχει την ίδια αποτελεσματικότητα με ώρες φροντιστηρίου. Είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο κάθε γονιός, άσχετα από το μορφωτικό ή το κοινωνικό του επίπεδο».
Το είδος της γονεϊκής ενασχόλησης είναι επίσης σημαντικό. Οπως σημειώνεται, π. χ., στην έρευνα του PISA, «η διαφορά επίδοσης στην κατανόηση κειμένου είναι μεγαλύτερη, όταν οι γονείς διαβάζουν βιβλία με τα παιδιά τους, όταν μιλούν μαζί τους για το τι έκαναν στη διάρκεια της μέρας και όταν τους αφηγούνται ιστορίες», ενώ είναι μικρότερη όταν απλώς παίζουν με τα παιδιά τους.
Πρόσφατη μελέτη του αμερικανικού Κέντρου Δημόσιας Εκπαίδευσης κατέληξε σε παρεμφερή ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν από τη διευθύντρια του Κέντρου, Πατ Μπαρθ, στο τελευταίο τεύχος της American School Board Journal. Η μελέτη «Πώς η γονεϊκή φροντίδα επηρεάζει τις σχολικές επιδόσεις» κατέληξε σε συμπεράσματα που «προκαλούν κάποια έκπληξη», όπως γράφει η Π. Μπαρθ. «Η γονεϊκή ενασχόληση μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όμως μόνο ορισμένες από αυτές σχετίζονται με υψηλότερες μαθητικές επιδόσεις. Οι γονεϊκές δράσεις που υποστηρίζουν τη μάθηση των παιδιών στο σπίτι είναι πιο πιθανό να επηρεάσουν θετικά τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα στο σχολείο».
«Ελέγχετε τη σχολική δουλειά του παιδιού στο σπίτι· βεβαιώνεστε ότι το παιδί πηγαίνει στο σχολείο· ανταμείβετε τις προσπάθειές του και συζητάτε ενθαρρυντικά την ιδέα να πάει στο πανεπιστήμιο. Όλα αυτά συνδέονται με την καλύτερη παρακολούθηση των μαθημάτων, υψηλότερους βαθμούς και καλύτερη προετοιμασία για το πανεπιστήμιο».
Χωρίς αμφιβολία, δεν υπάρχει υποκατάστατο του καλού δασκάλου. Είναι ό, τι πιο πολύτιμο για την εκπαίδευση. Όμως  ας μη ρίχνουμε όλο το βάρος στους δασκάλους. Οι καλύτεροι γονείς μπορούν να κάνουν τον κάθε δάσκαλο πιο αποτελεσματικό.
Του Thomas L. Friedman / New York Times / Καθημερινή

ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΘΗΒΑ


Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Tα αρχαία ελληνικά θεραπεύουν τη .. δυσλεξία!



Την ωφέλεια που προκύπτει για τη διαμόρφωση και τη σωστή χρήση του εγκεφάλου αναγνωρίζουν ξένοι καθηγητές, οι οποίοι προτείνουν τη συστηματική διδασκαλία της γλώσσας σαν θεραπεία σε δυσλεκτικά παιδιά, ενώ εδώ τείνουν να εξαφανιστούν ολοκληρωτικά από την εκπαίδευσή μας.
Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα, το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον Αρχαίο Ελληνικό…. κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.

Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων, πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων.
Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.

Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής:
1. Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.
2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.
3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.
Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του Ιωάννη Τσέγκου παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών. Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους.

Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο. Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!
Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!! (Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας 2004-2010 ).
http://www.ygeianews.gr/  

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Ομιλείτε Greeklish ή Ελληνικά;


 Του Γιώργου Λιάλιου 
Ολο και περισσότερο τα ελληνικά με λατινικά στοιχεία μετατρέπονται σε μια ιδιόμορφη διάλεκτο ανάμεσα στους χρήστες του Ιντερνετ

«Η Sygklhtos sthn ar. {000} synedriash ths, apofasise na sas parakalesei na enhmerwsete ta melh DEP toy tmhmatos sas oti, basei ths isxyoysas nomo8esias, den einai nomimh h ana8esh aytodynamou didaktikou ergou se metaptyxiakous foithtes...». Αυτό που μόλις διαβάσατε -αν βέβαια τα καταφέρατε- είναι μια ανακοίνωση της Συγκλήτου, τον Ιανουάριο του 1998. Ενα κείμενο που απεστάλη μέσω Ιντερνετ, με τη μορφή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου· ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της διείσδυσης της χρήσης των Ελληνικών με λατινικούς χαρακτήρες (ή απλά «greeklish», όπως συνηθίζεται πλέον να αποκαλούνται) στο Διαδίκτυο. Πρόκειται για μια γλωσσική «συνήθεια», γνώριμη στην ελληνική ιστορία, που, όμως, έκανε δυναμική την επανεμφάνισή της τα τελευταία χρόνια στο Ιντερνετ, μέσα από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και τα chat, ενώ σπανιότερα ακόμη και μέσα από τα γραπτά μηνύματα στα κινητά.
Τα greeklish δεν είναι τίποτε άλλο από τη μεταγραφή των Ελληνικών με τη χρήση του λατινικού αλφάβητου. Η διαφορά τους με ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν (όπως τα φραγκοχιώτικα ή φραγκολεβαντίτικα τον 19ο αιώνα) είναι ότι σε αυτήν την περίπτωση το μέσο είναι σχεδόν αποκλειστικά το Οντερνετ, ενώ η μεταγραφή δεν βασίζεται μόνο στη χρήση των λατινικών γραμμάτων, αλλά συμπληρώνεται και με άλλα σύμβολα του πληκτρολογίου του ηλεκτρονικού υπολογιστή, όσα βέβαια κρίνει ο χρήστης ότι προσομοιάζουν περισσότερο στην οπτική απεικόνιση του ελληνικού αλφάβητου.
Ela Lola, na ena mhlo
Η μεταγραφή, λοιπόν, μιας ελληνικής λέξης στα greeklish δεν βασίζεται σε κάποια συγκεκριμένα κριτήρια, καθώς δεν υπάρχει μια «νόρμα» που να δίνει ανάλογες κατευθυντήριες γραμμές. Ετσι, οι χρήστες του Ιντερνετ αυτοσχεδιάζουν στα όρια του πληκτρολογίου τους, για να βρουν την καλύτερη δυνατή λύση: εκείνη που θα αποδίδει καλύτερα το ελληνικό αλφάβητο, είτε οπτικά είτε φωνητικά.
Παράδειγμα: Η λέξη ωραιοπαθής μπορεί να αποδοθεί με μια σειρά από διαφορετικούς τρόπους, όπως oreopathis (ηχητική προσέγγιση), wraiopa8ns (οπτική αναλογία με το ελληνικό αλφάβητο) ή και vraiopauhs (με απλή χρήση των αντίστοιχων γραμμάτων στο πληκτρολόγιο). Και φυσικά δεν αποκλείονται οποιοιδήποτε συνδυασμοί των τριών αυτών προσεγγίσεων εξυπηρετούν κάθε χρήστη. Βαβυλωνία;
«Με λίγη εξάσκηση διαβάζονται και γράφονται άνετα», λέει ο κ. Γιάννης Ανδρουτσόπουλος, καθηγητής Γλωσσολογίας στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας, ο οποίος έχει κάνει εκτεταμένη μελέτη και έρευνα πάνω στα greeklish. «Πρόκειται για ένα σύστημα γραφής συμπληρωματικό, περιορισμένο σε ειδικές συνθήκες χρήσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παρεμποδίζεται η δημιουργική γλωσσική χρήση». Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που εμφανίζεται κάτι ανάλογο στον ελλαδικό χώρο. «Στη Σμύρνη και τη Χίο χρησιμοποιούνταν στις εκδόσεις και την αλληλογραφία ή αργότερα στα τηλεγραφήματα προς το εξωτερικό. Στις αρχές του 20ού αιώνα, μάλιστα, υπήρχε και μια κίνηση διανοούμενων για την επίσημη καθιέρωσή τους. Συμβατικά, κάθε γλώσσα είναι συνδεδεμένη με ένα αλφάβητο· υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις που κυρίως λόγω κάποιας επικοινωνιακής ανάγκης χρησιμοποιείται και ένα δεύτερο. Στην Ιαπωνία και την Κίνα, για παράδειγμα, υπάρχει μεγάλη τέτοια παράδοση, λόγω ιδεογραμμάτων».
Τι είναι, λοιπόν, τα greeklish; «Τα greeklish δεν είναι γλώσσα. Είναι μια παραλλαγή της γραφής που δεν υπήρχε παλιότερα, τουλάχιστον με αυτή τη μορφή», λέει ο κ. Ανδρουτσόπουλος, «καθώς ο γνώμονας είναι η απόδοση της μορφής και όχι απαραίτητα του ήχου». Το αποτέλεσμα δείχνει, με μια πρώτη ματιά, ασυνάρτητο, τα πράγματα, όμως, δεν ισχύει. «Εμπειρικά μπορεί να καταλάβει κανείς ότι υπάρχει έλξη κάποιων εναλλακτικών, που δείχνει ότι ο κόσμος τείνει προς μια συνέπεια».
Giati etsi mas aresei
Γιατί, λοιπόν, οι Ελληνες χρήστες του Ιντερνετ επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν έναν συγκεκριμένο τρόπο μεταγραφής; Η υπόθεση των greeklish ήταν αρχικά θέμα λογισμικού των ηλεκτρονικών υπολογιστών, που δεν έδιναν τη δυνατότητα χρήσης ελληνικού αλφάβητου. Λίγο αργότερα, όμως, με την άνοδο του αριθμού των Ελλήνων χρηστών και την είσοδο στην αγορά του Ιντερνετ μεγάλων ελληνικών εταιρειών, τα πράγματα σταδιακά μεταβλήθηκαν, τουλάχιστον μέσα στα ελληνικά σύνορα.
«Αρχικά χρησιμοποιούσα τα greeklish στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, επειδή δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω τα ελληνικά», λέει η Αλεξία Μαρή, φοιτήτρια Λογιστικής. «Αργότερα, κάπου έγινε συνήθεια. Οποτε γράφω στο Ιντερνετ χρησιμοποιώ greeklish, σαν να είναι... η γλώσσα του». «Χρησιμοποιώ greeklish όταν επικοινωνώ με Ελληνες στο εξωτερικό», λέει ο Θανάσης Μανδάλης, ιδιωτικός υπάλληλος. «Οι περισσότεροι δεν έχουν ελληνικά στον υπολογιστή τους κι έτσι, αν τους στείλεις κάτι στα ελληνικά, δεν θα μπορούν να το διαβάσουν».
Πέρα, όμως, από τη συνήθεια ή την έλλειψη ανάλογης υποδομής, κάποιοι βλέπουν τα πράγματα από μια εντελώς διαφορετική οπτική. «Τα greeklish είναι σαν τη γλώσσα του Μποστ!», λέει η Χρυσούλα Αθανασιάδη, φοιτήτρια Αρχαιολογίας. «Οπως ο Μποστ έγραφε ανορθόγραφα και το αποτέλεσμα φαινόταν αστείο, έτσι και τα greeklish είναι μια... αναρχική -ή και χιουμοριστική- πράξη απέναντι στο ελληνικό αλφάβητο! Αλλο να γράφεις "αναμένω νέα σου" και άλλο... "prosvlepo taxisti apantisi"!».
«Η ύπαρξη των greeklish έχει φυσικά σχέση και με τη lingua franca της εποχής μας, τα αγγλικά», λέει ο καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Παναγιώτης Κοντός. «Κάθε εποχή έχει τη δική της οικουμενική γλώσσα που επηρεάζει τις υπόλοιπες, είτε λεξιλογικά είτε από πλευράς συμβόλων είτε από πλευράς δανείων. Η χρήση των αγγλικών μας έχει δημιουργήσει μια "οπτική" συνήθεια, που δεν είναι εμφανής μόνο μέσω της απεικόνισης των ελληνικών με λατινικούς χαρακτήρες, αλλά και στη γενικότερη χρήση της αγγλικής στην καθημερινότητά μας».
Είτε ως πράξη λειτουργική είτε ως πράξη... αναρχική, η χρήση των greeklish σίγουρα δεν είναι προσόν της νεολαίας, όπως άλλωστε και η ίδια η χρήση του Ιντερνετ. Γι' αυτό και τα greeklish χρησιμοποιούνται εξίσου τακτικά από έναν 15χρονο «surfer» όσο και από έναν πανεπιστημιακό ή μια επιχείρηση.
«Η χρήση των διαφόρων "τύπων" μεταγραφής δεν έχει άμεση συνάρτηση με τον κοινωνικό χαρακτήρα του ατόμου, όχι τουλάχιστον με την κλασική έννοια (π.χ. φύλο, μόρφωση, καταγωγή), γιατί δεν υπάρχει κανόνας ώστε να υπάρξει και απόκλιση», λέει ο κ. Ανδρουτσόπουλος. «Αυτό που φαίνεται μέσα από τις έρευνες που έχω κάνει είναι ότι εξελίσσονται "τοπικές" νόρμες, δηλαδή μεμονωμένες παρέες που συγκλίνουν σταδιακά σε κάποιο σημείο. Είμαστε, όμως, ακόμα σε μια γλωσσολογική "σούπα", που παραταύτα είναι ωραία, ελευθεριακή. Ισως είναι δύσκολη αρχικά για όσους δεν την έχουν συνηθίσει, αλλά έχει την ελευθερία την έκφρασης της ιδιοσυγκρασίας, έχει τη δική της ιδεολογία».
Fovou tous Ellhnes
Τα greeklish δεν είναι ένα ανεξάρτητο γλωσσικό σύνολο, αλλά ένα επικοινωνιακό μέσο «διευκόλυνσης», ένα συμπληρωματικό σύστημα γραφής που χρησιμοποιείται για λόγους επικοινωνίας. Είναι δυνατόν, λοιπόν, να αποτελέσει απειλή για την Ελληνική;
«Σίγουρα τα greeklish είναι ένα είδος "μόδας", με καθαρά περιστασιακό χαρακτήρα. Η γλώσσα, όμως, είναι ένας από τους βασικούς τρόπους πολιτισμικής επιβίωσης», λέει ο κ. Κοντός. «Αν κάνουμε εκπτώσεις και δεν προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε πλήρως τη γλώσσα μας σε επικοινωνιακά πεδία όπως το Ιντερνετ, σημαίνει ότι ολιγωρούμε απέναντι στο χρέος μας να προασπίσουμε αυτήν μας την ιδιαιτερότητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να φοβούμαστε τα greeklish. Δεν μπορούν βέβαια να είναι το πρότυπο, αλλά ίσως θα πρέπει να μας ενοχλεί περισσότερο η ανεπάρκεια και η ολιγωρία μας ως προς την Παιδεία μας γενικώς».

Οι παραλλαγές
Η μεταγραφή των ελληνικών στα «λατινοελληνικά» δεν ακολουθεί κάποιους συγκεκριμένους κανόνες. Κατ' αρχάς, τα περισσότερα γράμματα, όπως το Α, το Μ, το Ο και το Ε, παραμένουν ως έχουν, καθώς αντιστοιχούν (κυρίως ως κεφαλαία, ενίοτε και ως μικρά) στο ελληνικό αλφάβητο. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν καλούμαστε να χρησιμοποιήσουμε γράμματα, φθόγγους ή δίφθογγους που δεν απαντούν ευθέως στο λατινικό αλφάβητο. Τις περισσότερες παραλλαγές συγκεντρώνουν τα γράμματα Η, Θ, Ξ, Υ, Φ, Ψ και Ω, καθώς και οι δίφθογγοι ευ και αυ. Δεν λείπουν όμως οι -σπανιότερες ίσως- παραλλαγές και στα γράμματα Β, Δ, Ν, Σ και Χ, κυρίως όπου οι κάποιες παραλλαγές συγγενεύουν περισσότερο με το ελληνικό αλφάβητο. Η δημιουργικότητα των χρηστών του Ιντερνετ έχει οδηγήσει ακόμα και στη χρήση αριθμών ή συμβόλων (π.χ. 8 για Θ ή # για το Ξ), λόγω της σχετικής οπτικής τους ομοιότητας.

 Καθημερινή , Κυριακή 16/7/2000


Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Τα πάθη του έρωτα και η γλώσσα των Μακεδόνων

Ενεπίγραφο μολύβδινο έλασμα τυλισμένο σε ρολό (κατάδεσμος) 4ος αι. π.Χ. Πηγή: www.lifo.gr


"της Θετίμας και του Διονυσοφώντα την τελετή και το γάμο δένω με γραπτή κατάρα και όλων των άλλων γυναικών, είτε χήρες είναι, είτε παρθένες, κυρίως όμως της Θετίμας. Και παραδίνω αυτόν τον κατάδεσμο στον Μάκρονα και τους δαίμονες. Και μόνον όταν εγώ ξεθάψω και ξετυλίξω και διαβάσω πάλι αυτά τα λόγια, τότε μονάχα να παντρευτεί ο Διονυσοφώντας. Προηγουμένως να μην πάρει άλλη γυναίκα του εκτός από μένα. Μονάχα εγώ να γεράσω στο πλευρό του Διονυσοφώντα, καμιά άλλη. Σας ικετεύω προσφιλείς δαίμονες δείξτε οίκτο στη Φίλα γιατί με έχουν εγκαταλείψει όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα και είμαι έρημη. Αλλά φυλάξτε τον κατάδεσμο για χάρη μου, ώστε να μη γίνουν αυτά, κι η κακιά Θετίμα κακά να χαθεί.... κι εγώ να βρω ευδαιμονία και μακαριότητα".

Πρόκειται για έναν κατάδεσμο που βρέθηκε σε τάφο στην Πέλλα δίπλα στο δεξί χέρι του νεκρού . Τον κατάδεσμο τον έβαλε εκεί μιά γυναίκα σφοδρά ερωτευμένη με τον Διονυσοφώντα που ετοιμαζόταν να παντρευτεί τη Θετίμα. Για το όνομά της οι επιγραφολόγοι διίστανται, θα λεγόταν Φίλα ή Δαγίνα. 

Γραμμένο σε μια μορφή δωρικής διαλέκτου αποδεικνύει ότι οι Μακεδόνες τον 4ο αι ήταν ελληνόφωνοι.Γι αυτό και ο κατάδεσμος  αποτελεί ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα.

Οι γυναίκες στη βυζαντινή κοινωνία



Η γέννηση κοριτσιού κατά τα βυζαντινά χρόνια ήταν δυσάρεστο γεγονός για την οικογένεια:

1. Η γέννησις θήλεος κατά τους Βυζαντινούς χρόνους δεν ήτο ευχάριστον γεγονός διά τον λόγον ότι ούτω δεν θα διηωνίζετο της οικογενείας το όνομα, αφ ετέρου δε θα επεβάλλοντο πολλαί φροντίδαι εις τους γονείς διά την προφύλαξιν αυτού, όταν δ έφθανεν εις γάμου ηλικίαν, και διά την προίκαν του. Χαρακτηριστικόν είναι ότι κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, ως και σήμερον ενιαχού, παιδία ελέγοντο μόνο τα άρρενα.
Φαίδωνος Κουκουλέ, Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός, τ. Β ΙΙ, σελ. 164-165, Αθήνα, 1952.

2. Σύμφωνα με τα ηθικά πρότυπα της εποχής, τα κορίτσια έπρεπε να μένουν κλεισμένα στο σπίτι:
Η αντίληψις της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας ήτο ότι η κόρη έπρεπεν, αποφεύγουσα τας όψεις των αρρένων, να παραμένη εντός του θαλάμου φρουρούμενη εκεί [...] Την αρχήν ταύτην διά τας κόρας τους ακολούθουν απαρεγκλίτως οι Βυζαντινοί, ως εκ πολλών μαρτυριών μανθάνομεν.
[...]
Γενικώς μέγα προσόν της κόρης, ως τονίζουσιν οι Βυζαντινοί, ήτο να μην την βλέπη ο ήλιος.
Φαίδωνος Κουκουλέ, Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός, τ. Β ΙΙ, σελ. 166-167, Αθήνα, 1952.

3. Τα γνωρίσματα των «καλών γυναικών» στους Βυζαντινούς χρόνους: υπακοή, σεμνότητα, λακωνικότητα
-Η καλής ανατροφής τυχούσα παρθένος έπρεπε να έχη απόλυτον σεβασμόν και υπακοήν προς τους γονείς της, να αποφεύγη τα απρεπή θεάματα και ακούσματα [...]
-Οι λόγοι της κόρης έπρεπεν να είναι μεμετρημένοι [...] Της γυναικός αφ ετέρου κύριον γνώρισμα εθεωρείτο [...] να σιωπά
Φαίδωνος Κουκουλέ, Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός, τ. Β ΙΙ, σελ. 174, Αθήνα, 1952.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Σκέψου διαφορετικά!



Here's to the crazy ones.
The misfits.
The rebels.
The troublemakers.
The round pegs in the square holes.
The ones who see things differently.
They're not fond of rules.
And they have no respect for the status quo.
You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them.
About the only thing you can't do is ignore them.
Because they change things.
They push the human race forward.
And while some may see them as the crazy ones,
We see genius.
Because the people who are crazy enough to think
they can change the world,
Are the ones who do.

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Έκθεση μαθητή β Λυκείου

      Διανύουμε μια εποχή που τα πάντα αλλάζουν. Ζούμε σε έναν κόσμο που έχει γίνει πια αφιλόξενος για όλους, πόσο μάλλον για εμάς τους νέους. Το μέλλον μας ζοφερό, μας περιμένει να αποτύχουμε και να συμβιβαστούμε.
      Με αγωνία παρατηρώ τις ρηχές μας κοινωνίες να βυθίζονται όλο και περισσότερο στην άγνοια και την παθητικότητα. Βλέπω ανθρώπους περιπλανόμενους ανάμεσα στην απρόσωπη σιωπή και τον ηχηρό φανατισμό, ανάμεσα στη διαφθορά και την απελπισία. Τόσοι και τόσοι άνθρωποι, μακριά από υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο που τους ενώνει μεταξύ τους, αγωνίζονται για το προσωπικό τους συμφέρον και παλεύουν για αυτό που θα τους βολέψει. Έτσι, κενοί από μόρφωση και καλλιέργεια του πνεύματος και των ηθικών αξιών, γίνονται δέκτες μιας προπαγάνδας που εδώ και τόσα χρόνια συνεχίζει να μας τυφλώνει μετατρέποντας το σύνολο σε μάζα και τη δημοκρατία άλλοτε σε οχλοκρατία και άλλοτε σε τιμοκρατία. Παρά το άλμα της τεχνολογίας και τις διευκολύνσεις που αυτό προσέφερε, η ζωή του ανθρώπου έχει αρχίσει να  υποβιβάζεται ως προς το περιεχόμενό της και ο ίδιος ο άνθρωπος, άδειος από καθετί μοναδικό μετατρέπεται σε αριθμό.
      Και ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα κάθε νέου και ρίζα όλων αυτών; Τίποτα διαφορετικό από την τρομακτική έλλειψη παιδείας που μαστίζει τη χώρα μας. Σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που έχει καταρρεύσει, τίποτα δε λειτουργεί σωστά, και ο δάσκαλος έχει χάσει την αξία του, αφού από λειτουργός έχει γίνει στυγνός επαγγελματίας. Λίγοι είναι οι καθηγητές με όραμα, που σκοπό ζωής έχουν θέσει τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων. Πλειονότητα αποτελούν εκείνοι που το βλέπουν ως μια καλή θέση στο δημόσιο. Και το αποτέλεσμα αυτού; Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες αδιόριστοι καθηγητές και ακόμα περισσότεροι διορισμένοι αλλά αδιάφοροι για τη μόρφωση των νέων. Αυτή την αδιαφορία, όμως, πολλοί μαθητές την πλήρωσαν -μεταφορικά και κυριολεκτικά. Με ιδρώτα και προσπάθεια από τη μία και με τα χρήματα που τάισαν την παραπαιδεία από την άλλη. Βρίσκονται, λοιπόν, νέοι σε μια δυσμενή κατάσταση, αφού προσπαθώντας να προλάβουν τις τόσες υποχρεώσεις τους, ξεχνούν να ζήσουν . Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι δε βρίσκουν χρόνο να σκεφτούν, να ταξιδέψουν νοητά ή μη και επικοινωνήσουν ουσιαστικά, ούτε με τους άλλους ούτε και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Στρέφονται είτε το θέλουν είτε όχι σε μια γνώση, όχι σφαιρική, αλλά εξειδικευμένη και κυρίως τυποποιημένη   -που τη δέχονται όπως τους δίνεται- γεγονός που μόνο επιπτώσεις έχει γι' αυτούς.

        Οι νέοι έχουν προβλήματα, αλλά νομίζω ότι αυτό που απασχολεί περισσότερο τον κάθε νέο, είναι η κοινωνία στην οποία πρόκειται να ζήσει. Και δυστυχώς στον κόσμο που ο άνθρωπος έφτιαξε για τον εαυτό του, κυριαρχούν το ψέμα και οι ψευδαισθήσεις. Ζούμε με την επίφαση της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Και πρέπει, αυτά που τόσο εύκολα θεωρούνται δεδομένα, αλλά τείνουν να εξαφανιστούν, να γίνουν κάποια στιγμή πραγματικότητα. Αυτό θα άλλαζα στον κόσμο... 
                                                                 Κωνσταντίνος Καραγεώργος  Τμήμα Β2
                                                                   Έτος 2012 -2013

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Από τα εφηβικά φιλιά... στις εκτρώσεις

Τι ξέρουν τα παιδιά για το σεξ; Ποιος τους μαθαίνει το προφυλακτικό; Γιατί η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη στις εφηβικές εκτρώσεις; Τον φάκελο εφηβική σεξουαλικότητα και εκπαίδευση θα ανοίξουν οι «Πρωταγωνιστές» την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου, λίγο μετά τις 11.30 το βράδυ, στο Mega.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης προσπαθώντας να καταλάβει γιατί η σεξουαλική αγωγή στα σχολεία εξελίσσεται σε θέμα ταμπού, συνομιλεί με μαθητές, γονείς, γιατρούς αλλά κι έναν ιερωμένο.

Η Αριάννα, ένα κορίτσι 18 ετών, μιλά για την έκτρωση που έκανε στα 16 της.
Οι ψυχίατροι Θάνος Ασκητής και Κώστας Γκοτζαμάνης, συγγραφείς των βιβλίων σεξουαλικής αγωγής για το Δημοτικό και το Λύκειο αντιστοίχως, αφηγούνται την περιπέτεια των βιβλίων τους που τυπώθηκαν αλλά δεν κυκλοφόρησαν.
Ο πατέρας Σαράντης, εφημέριος του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου εξηγεί γιατί πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά των βιβλίων σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης.
Ο γυναικολόγος παίδων Πάνος Χριστόπουλος αποκαλύπτει ότι οι εφηβικές εκτρώσεις αυξάνονται στην χώρα μας χρόνο με τον χρόνο.
Η δημοσιογράφος Μυρτώ Κοντοβά δημιουργός της νεανικής στήλης “Μίλα μου βρώμικα” της Athens Voice “συζητά” με κορίτσια και αγόρια για τα SOS ερωτικά θέματα που τους απασχολούν.