Πάνω στο ποίημα Το Μαρμαρωμένο Βασιλόπουλο

Κατά τις προαγωγικές εξετάσεις της Λογοτεχνίας Α΄Λυκείου ζητήθηκε από τους μαθητές μας να γράψουν τη δική τους εκδοχή για το ποίημα του Κώστα Κρυστάλλη Το μαρμαρωμένο Βασιλόπουλο.Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Επιλέξαμε δυο από αυτά τα όμορφα και συγκινητικά κείμενα των μαθητών μας.

Βαγγέλης Κοντός Το μαρμαρωμένο βασιλόπουλο

Στη ράχη όπου χύθηκε και σκότωνε χιλιάδες

Η γης εσχίστηκε στα δυο και είπε στους αποστάτες

«Αν θέτε αυτόν τον άνθρωπο να τον εκδικηθείτε

Ρίξτε  τον μες στη θάλασσα ποτέ μην τον εβρείτε».

Τον ρίξανε λοιπόν κι αυτοί στης θάλασσας τα βάθη

Και κει που βυθιζότανε και τον Θεό εκάλει

Κι αποχαιρέταγε σιγά τούτης της γης τα κάλλη

Πνίγεται και βλέπει εμπρός μια λαμπερή εικόνα

Την πιάνει, την φιλάει με μιας και γίνεται ένα πτώμα.

Και μες του Αιγαίου τα νερά που τόσο χρυσάφι εσκόρπει

Αμέσως γίνετ’ άγαλμα νιώθει πως μαρμαρώνει.

Τα πόδια του βαρύνανε τα μάτια του παγώσαν

Και ψάρια όπως πέρναγαν το παλικάρι εσώσαν.

Κύκλο κάναν επάνω του και τον επαρασύραν

Και κήτη όπου πέρασαν το μάρμαρο εσπάσαν

Κ’ η  δίνη ήταν γρήγορη από τα τόσα ψάρια

Όπου ανέβηκε με μιας στης θάλασσας το κύμα

Φουρτούνα τότε έγινε αλλά αυτός ζούσε με πείσμα

Κολύμπαε με θέληση με τον Θεό μπροστά του

Πλοίο εφάνη από μακριά και πήγαινε σιμά του

Κι όσο τον τραβάγανε ψηλά  ακούσθη η προσευχή του

«Χριστέ μου, εχάθην κ’ έζησα στης θάλασσας τα βάθη

Μαρμάρωνα και πέθαινα, δεν έχανα όμως πίστη

Αφού κι αν πέθαινα εκεί δεν θα χα τόση θλίψη

Γιατί κοντά σου έρχομαι και τα φτερά μου ανοίγω

Και τη μορφή σου από κοντά μπορώ να διακρίνω».

Βασιλική Κατούνα , Το μαρμαρωμένο βασιλόπουλο

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε ένα παλάτι βαθιά μέσα στο δάσος ένα πλούσιο και πανέμορφο βασιλόπουλο. Ο νεαρός πρίγκηπας ορφανός από γονείς αναγκάστηκε να αρραβωνιαστεί την κόρη ενός βασιλιά από τα βάθη της Ασίας. Ο ίδιος  όμως δεν επιθυμούσε να ζήσει με μια βασιλοπούλα που δεν την είχε ξαναδεί, αλλά, για να εκπληρώσει την επιθυμία του πατέρα του, έκανε πέτρα την καρδιά του και δέχτηκε. Όταν αντίκρισε τη μέλλουσα γυναίκα του και τον πάμπλουτο πατέρα της και γνωρίζοντας πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός συνειδητοποίησε αμέσως ότι, εάν γινόταν η τελετή του αρραβώνα, δεν θα μπορούσε να αθετήσει την υπόσχεσή του. Γι΄ αυτό γεμάτος παρρησία υποκλίθηκε μπροστά στην πριγκίπισσα, ζήτησε ταπεινά συγνώμη κι έφυγε, χωρίς να δώσει εξηγήσεις. Ανέβηκε στο ολόλευκο άλογό του και κατευθύνθηκε προς το παλάτι του. Ο Ασιάτης βασιλιάς όμως εκνευρισμένος ζήτησε απ΄ τις νεράιδες του μαγεμένου δάσους να τον τιμωρήσουν. Κι έτσι κι έγινε. Όταν το βασιλόπουλο έφτασε στην πόλη του παλατιού, έπεσε πάνω του βαριά κατάρα που τον μετέτρεψε σε μάρμαρο.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και το βασιλόπουλο παρέμεινε βουβό. Το παλάτι ήταν αδιάβατο, κλειστό και ρημαγμένο, ώσπου ένα χειμωνιάτικο πρωινό μια γενναία  καβαλάρισσα ακολούθησε το μονοπάτι που οδηγούσε στο παλάτι .Όταν αντίκρισε το μαρμαρωμένο βασιλόπουλο, ένιωσε μια θέρμη . Πίστεψε ότι πίσω από αυτό το παγωμένο μάρμαρο υπήρχε ακόμα μια ζεστή ολοζώντανη καρδιά, δυνατή να την αγαπήσει όπως κανένας άλλος. Έτσι άγγιξε τρυφερά το παγερό βασιλόπουλο και ύστερα το φίλησε. Σιγά σιγά το κρύο υποχωρούσε, το μάρμαρο έλιωνε και σαν λάβα τύλιξε τους δυο νέους που ίσως ..η μάλλον ..σίγουρα έζησαν την υπόλοιπη ζωή τους αγαπημένοι!